domingo, 27 de mayo de 2018

5ª Lectura: Mecanoescrito da segunda orixe, Manuel de Pedrolo

omo proposta de Hugo, membro destacado  do club Larpacontos, escollemos este libro como quinta lectura do club:

Sobre o autor

Manuel de Pedrolo i Molina, nado en l'Aranyó (Segarra) o 1 de abril de 1918 e finado en Barcelona o 26 de xuño de 1990, foi un escritor catalán. Comezou a escribir moi novo, e a súa obra convertiuno non só no escritor máis prolífico, senón tamén nunha das figuras máis importantes da literatura catalá do século XX. En 1979 recibiu o Premio de Honra das Lletres Catalanes. Manuel de Pedrolo mantivo as súas firmes convicións políticas até a súa morte, converténdose non intelectual íntegro comprometido co seu tempo e o seu país. Mostrouse especialmente crítico cos partidos políticos cataláns antes, durante e despois da transición española, sendo considerado decote un referente e intelectual da esquerda independentista.

Sobre a traductora

María Victoria Moreno Márquez, nada en Valencia de Alcántara (provincia de Cáceres) o 1 de maio de 1939 e finada en Pontevedra o 22 de novembro de 2005, foi unha editora, tradutora, conferenciante, escritora de literatura infantil e xuvenil galega e profesora de ensino secundario en institutos de Lugo, Sanxenxo e Pontevedra. O seu texto máis coñecido é Anagnórise (Galaxia, 1988), vinte veces reeditado e traducido a varias linguas. Algúns trazos fundamentais da súa obra son o lirismo, a conversión dos animais en protagonistas e a crítica a un ensino reseso.

Este ano 2018 foi a figura protagonista do Día das Letras Galegas, sendo a cuarta muller, tras Rosalía de Castro, Francisca Herrera Garrido e María Mariño, que levou ese recoñecemento na historia da celebración.

Sobre a obra

Alba é unha moza de 14 anos, e Dídac é un rapaz de 9, que viven en Benaura, unha vila rural catalá. Alba tirárase a rescatar a Dídac logo de que uns rapaces lle pegasen e o tirasen ao río por ser mulato. Xusto nese momento prodúcese un ataque alieníxena que extermina os mamíferos e esnaquiza algúns edificios, pero eles dous logran sobrevivir ao estar baixo da auga.

Logo do shock inicial, comezan a adaptarse á nova situación. Fuxindo do perigo dunha epidemia ao estar a vila chea de cadáveres, marcha á fraga. Primeiro instálanse nunha cova xunto a unha fervenza, e despois van a unha masía abandonada. Fan acopio de víveres e produtos necesarios para sobrevivir. Un día teñen un encontro cun alieníxena, con corpo humanoide, e mátano. Sotérrano e quedan cunha arma moi perigosa que lanza lume. Dídac pasa o sarampelo e Alba fractura unha tibia. Despois, cando dos corpos dos falecidos xa só quedan os esqueletos, marchan a Barcelona, e comezan a facer unha gran biblioteca rescatando exemplares de libros para preservar o coñecemento.

Despois marchan a unha aldea preto do río Llobregat na costa e comezan a cultivar plantas. Atopan o corpo dunha muller morta poucos días antes. Máis adiante inician unha viaxe en barco polo Mediterráneo. Continúan cara ás illas gregas, e unha noite de verán que dormen na praia perden a virxindade. Dídac xa ten 12 anos e ela 17.

Logo do paso da amizade ao amor, fan a viaxe de regreso. Regresan cara a Cataluña e aséntanse nunha vila da costa. Alí, en primavera, Alba dá a luz sen problemas, pero xurdirá de novo a traxedia.

Opinións dos lectores
....
Gael

....
Rubén

....
Daniel

....
Hugo


....
Ariadna

4ª Lectura: Sin noticias de Gurb, Eduardo Mendoza

Como suxerencia da coordinadora do club de lectura, escollemos este libro como cuarta lectura do club:

Sobre o autor

Eduardo Mendoza Garriga, nado en Barcelona o 11 de xaneiro de 1943, é un escritor en lingua castelá e catalá. As súas principais obras son La verdad sobre el caso Savolta (1975) e La ciudad de los prodigios (1986).
De pai fiscal e nai ama de casa, estudou nos Maristas, para logo cursar a carreira de Dereito, que rematou en 1965. En 1966 viaxou a Londres cunha bolsa de estudos, volvendo á súa cidade natal para exercer a avogacía. No 1973 abandonou Barcelona para marchar a Nova York como tradutor da ONU. Regresou á cidade condal en 1982, aínda que ausentándose dela frecuentemente debido ás súas constantes viaxes. En Barcelona segue residindo actualmente. A súa dona, a actriz Rosa Novell, faleceu en 2015.
Deuse a coñecer en 1975 coa novela La verdad sobre el caso Savolta, censurada inicialmente polo franquismo. A obra recibiu un aplauso unánime da crítica. Recolle as lembranzas de Javier Miranda, espectador das tensións sociais que acontecen na Barcelona dos anos 1917 a 1919. Eduardo Mendoza combina as peripecias individuais e os acontecementos colectivos, con certos trazos de novela histórica. Mais, por embaixo dos sucesos, percíbese unha reflexión sobre o lugar e as actitudes do home no mundo que o arrodea, situándose tal reflexión tanto nun plano social e político, coma nun plano existencial. Todo isto cunha notable variedade de técnicas estruturais e estilísticas.

Introduciuse na novela negra con toques humorísticos coas súas dúas seguintes obras, El misterio de la cripta embrujada (1979) e El laberinto de las aceitunas (1982), para logo escribir a que moitos consideran a súa obra mestra: La ciudad de los prodigios (1986). Narra a chegada á Barcelona de 1887 dun campesiño arruinado, Onofre Bouvila, que atopa traballo como repartidor de propaganda anarquista entre os obreiros que traballan na Exposición Universal do ano seguinte.

Sobre a obra

Sin noticias de Gurb apareceu por entregas no xornal El País, e foi publicada en 1991 por Seix Barral. Foi traducida ao galego por Antón Lado e publicada en 2010 por 2.0 editora. Amais, traduciuse ao inglés, francés, alemán, italiano, dinamarqués, romanés, polonés e búlgaro.

Dous alieníxenas son enviados ao planeta Terra, e aterran preto de Barcelona. Un deles, Gurb, toma a aparencia da cantante galega Marta Sánchez e dedícase a investigar a vida humana. Porén, pérdese e non lle dá novas ao seu xefe (o narrador), que marcha explorar a cidade pola súa conta. Nun principio toma a imaxe do Conde-Duque de Olivares, e vai mudando a aparencia segundo as circunstancias, modificando de forma improvisada os obxectivos da misión.

Así, mentres anda na procura de Gurb, vai coñecendo a vida da cidade e dos seus habitantes. Nese momento a vila prepárase para os Xogos Olímpicos de 1992, a pesar do cal a cidade está organizada de forma caótica, facendo críticas veladas ás institucións como o Concello, a Generalitat de Catalunya e o Goberno de España. O alieníxena vaise integrando nas incomprensibles e absurdas actividades da vida cotiá. Analiza por exemplo as diferenzas sociais entre xente rica e xente pobre, diferenciando os barrios de San Cosme e Pedralbes. No seu proceso de socialización faise amigo dunha parella maior que rexenta un bar, e faille as beiras a unha veciña.

Atopa a Gurb e pensan en asentarse en Barcelona, pero os seus xefes encoméndanlles a misión de ir a un planeta en Alfa Centauro. Finalmente envían a nave cara a esa galaxia e quedan na cidade, mais Gurb volve desaparecer, rematando cun final aberto.

Opinións dos lectores

É un libro sorprendente, narrado dun xeito moi orixinal, como un diario de a bordo ou caderno de bitácora dun viaxeiro, pero dun viaxeiro espacial. Aínda así non acabei de entender este sentido do humor tan persoal.
Gael

Gústame porque o protagonista vive unha serie de aventuras eestrambóticas e moi divertidas.
Rubén

Gustoume porque .
Daniel

Gustoume moito
Hugo


É un libro ambientado na Barcelona dos anos 80. Gustoume porque é un tema que sempre me gustou: os extraterrestres.
Ariadna